بیانیه انجمن اسلامی مهندسان استان های گلستان، گیلان و مازندران در خصوص “انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی ایران “

مردم فرهیخته ایران
چند سالی است که به بهانه کم آبی کویر مرکزی ایران طرحی با عنوان انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی در دستور کار قرار گرفته و نگرانی هایی را بین مردم و علاقمندان محیط زیست ایجاد نموده است .
بسیاری از متخصصین زمینه های مختلف اعم از محیط زیست ، جغرافیا ، مهندسی آب ، کشاورزی ، زمین شناسی ، اقلیم شناسی ، جامعه شناسی و … به دلایل متعدد از جمله کاهش تراز آب دریای خزر، افزایش شوری و دمای آب ، از بین رفتن خلیج ها و تالابهای مناطق شمالی و بویژه از بین رفتن حداقل چهل هکتار از جنگل های هیرکانی ، هزینه بالای اجرا و بهره برداری و نگهداری سیستم شیرین سازی و خطوط پمپاژ، مخالفت خود را با اجرای چنین طرحی اعلام نموده اند اما انجمن اسلامی مهندسان استان گیلان قصد دارد موضوع را از جنبه ای مهم  که کمتر به آن پرداخته شده بررسی نماید.
با روند شتابان توسعه در سده های گذشته انسان فقط به تامین منابع و مصرف روز افزون آنها اندیشید اما امروزه ، توسعه بدون توجه به مدیریت مصرف منابع امکان پذیر نیست و بهره وری در استفاده از سرمایه ، نیروی انسانی ، زمان ، انرژی ، مواد اولیه ، آب و … در دستور کار قرار دارد .
در زمینه منبع ارزشمند آب علاوه بر فرهنگ سازی در خصوص کاهش مصرف، گام های بزرگی به وقوع پیوسته که متاسفانه در کشور ما یا بطور کلی مورد غفلت است یا گام ها به شدت کند و کاملا نمایشی و مقطعی است .
استفاده از آب باران ، استفاده از آب ( فاضلاب ) خاکستری ، بازچرخانی آب ، استفاده از پساب در کشاورزی و صنعت ، روش های کم مصرف آبیاری ، متعادل سازی فشار در خطوط ، استفاده از تجهیزات و شیرآلات کاهنده مصرف ، کنترل آب به حساب نیامده ، به کار گیری روشهای کشت کم مصرف ، اصلاح بافت خاک ، استفاده از گیاهان کم مصرف در کشاورزی و فضای سبز ، فرهنگ سازی و تغییر ذائقه مردم در راستای کاهش سهم محصول پر مصرف در تغذیه و …  بخشی از روشهایی است که در دنیا در راستای مدیریت مصرف آب مورد توجه قرار می گیرد.
حالیه در خصوص موضوع انتقال آب دریای  خزر به کویر مرکزی علاوه بر همه انتقادات وارد بر طرح، چند سوال اساسی به شرح زیر مطرح است که می بایست از طرف متولیان امر به آن پاسخ داده شود:
-آیا تحلیلی منطقی و منصفانه بر افزایش آمار سطح زیر کشت مزارع ، باغات ، دامداری ها و استخر های پرورش ماهی چهل سال پیش تا کنون استان سمنان و کویر مرکزی دارند؟ ( به عنوان مثال سطح زیر کشت پسته در شهر دامغان از ابتدای انقلاب ۴۰  برابر شده است.مطابق خبر مندرج در خبرگزاری ایرنا با کد ۸۲۹۷۷۹۸۵ تحت عنوان “توسعه کشت پسته در سمنان نیازمند برنامه ریزی”)

• کدام یک از راه ها و روشهای فوق را در سمنان و استانهای کویری مرکزی به کار بسته اند ؟
  -تعطیلی یا انتقال صنایع آب بر  به کنار از ایجاد کدام صنعت آب بر در این مناطق جلوگیری کرده اند؟
  -در چند درصد شهرها و روستاها مطالعات آب به حساب نیامده انجام و اجرای آن عملیاتی شده است؟
  -چند درصد مزارع و باغات به روشهای کم مصرف آبیاری مجهز شده اند؟
  -آیا منطقی است در یک استان خشک و کویری آمار کشت آبی بیش از هشتاد درصد کشاورزی استان باشد؟ ( مطابق اطلاعات مندرج تحت عنوان “توانمندی های بخش کشاورزی استان سمنان” در سایت سازمان جهاد کشاورزی استان سمنان)
  به موارد فوق می توان سوالات متعدد دیگری افزود که از آن صرف نظر می شود.
  بدیهی است تا زمانی که پاسخ این سوالات به روشنی اعلام نشود انتقال آب از هر نقطه چه دریای خزر چه خلیج فارس و دریای عمان و چه سدهای واقع در شمال رشته کوه های البرز از اساس فاقد منطق بوده و به روشنی حیف و میل بیت المال به نفع گروهی خاص محسوب می شود .
  در این راستا علاوه بر مردم فهیم سه استان شمالی از همه مردم علاقمند به سربلندی میهن انتظار می رود در مقابل اجرای  پروژه ای که می تواند موجب تضییع حقوق آیندگان این مرز و بوم باشد از همه ظرفیتهای قانونی برای توقف این پروژه و پروژه های اینچنینی که تخریب محیط زیست و آسیب به آینده کشور را در پی دارد استفاده نمایند.
  متاسفانه فعالیتهای مقطعی و پراکنده نمایندگان سه استان شمالی در مجلس شورای اسلامی کافی نبوده و انفعال و سکوت اکثریت مسئولین این سه استان نگران کننده و فاقد توجیه است و بی شک دیر یا زود باید پاسخگو باشند. 
  امید است که با هشیاری ، همراهی و مطالبه گری همه مردم در کنار پیگیری مسئولین و نمایندگان از وقوع هر عملی که منجر به تخریب و آسیب به گوشه ای از سرزمین عزیزمان ایران می شود جلوگیری گردد.